15 mei 2025
‘Hier zijn heel veel leerlingen op school het vast niet mee eens’, dacht ik toen dit gezegd werd. Het is maandagochtend en ik schuif aan bij Nellie en Dicky. Zij begeleiden samen een taalgroep met allemaal vrouwen in Stadshagen.
Taal oefenen is voor de deelneemsters niet alleen noodzakelijk en nuttig; het is ook gezellig. Er hangt een fijne, openhartige sfeer en praten gaat de meeste vrouwen redelijk af. Hier aan tafel durven ze wel. “Je moet praten, fouten geeft niet”. Ze zien er absoluut het nut van in.
“Boodschappen is niet moeilijk, hoef niet te praten”. Het probleem ligt voor hen vooral bij de huisarts, brieven van de gemeente, afspraken op school en praten met de buren. Want als je amper Nederlands spreekt, moet je toch een drempel over en die is soms best hoog. “In Nederland andere tradities, moeilijk.” Bovendien spreken Nederlanders in hun beleving heel snel. En thuis spreken de vrouwen ook nog eens hun eigen taal.
Ze zijn het er allemaal over eens: ze willen nieuwe woorden leren, makkelijker praten, begrijpen en schrijven. “Ze zijn dol op dictees”, vertelt Nellie, “dus doen we dat iedere week”. Meestal gebruikt ze hiervoor zinnen uit een Startkrant-tekst die ze samen hebben gelezen en besproken. Op deze manier worden bepaalde woorden ook direct herhaald.
Bij een dictee moet je aandachtig luisteren en van de woorden goed opschrijven leren de deelneemsters óók weer. En drie tot vijf zinnetjes is genoeg. Kortom: een mooie, simpele leermanier. De vrouwen aan tafel vinden het dictee echt leuk om te doen en glunderen als ze de zin zonder fouten opschrijven. Eindelijk een dictee waar je geen cijfer voor krijgt. Hoe leuk is dat!
Tekst: Anneke Tot